Volkslied
Ter gelegenheid van het 350-jarige jubileum van de polder Heerhugowaard in 1979 schreef Jan Tamis op de wijs van 'Huil niet om de liefde' een volkslied voor de gemeente Heerhugowaard.
In het Noord, hoog op Hollands zolder,
vindt u in 't Westen op de kaart
al eeuwenlang de Blauwe Reigerpolder:
de Noord en 't Kruis en 't Zuid van Hugowaard.
Een hele poos gelee lag hier een binnenzee
met ouwe, blauwe zeeklei op de bodem.
Hier zwom de Batavier, hier dronk hij gerstebier,
En had hij een heil'ge eik voor al zijn goden.
Golven gaven gave, goede gronden
waar de Waarder energiek begon.
Door het vuur vanaf de eerste stonde
kwam er welvaart tot aan de horizon.
We weten 't al lang: Westfriezen zijn niet bang
Dat kreeg de Graaf van Holland in de gaten.
Hij dacht: "Ik sla ze neer!" Maar in 't bevroren meer
heeft Willem II zijn leven moeten laten.
Een Amsterdamse heer had plannen met het meer.
Dat is driehonderdvijftig jaar geleden.
En zie: in vier jaar zeg was al het water weg.
Daar lag de grond als basis voor het heden.
De Blauwe Reiger vloog, hoog in een fraaie boog,
naast korenaren in 't gemeentewapen.
Met vooruitstrevendheid is in de loop der tijd
een fonkelnieuw Heerhugowaard geschapen.
In het land van koeien en van schapen
vlucht de Blauwe Reiger naar de kant,
want de draglines in 't gemeentewapen
happen gretig in 't Hugowaardse land.
Het oude dorp verdween, toen Molleman verscheen.
Hij stak meteen de handen uit de mouwen.
Door veler energie voor tuin en industrie
blijft Hugowaard met vaart aan welvaart bouwen.
We vieren samen feest om al wat is geweest.
Een goede toekomst ligt voor velen open.
En komt er zorg of last; één ding staat spijkervast:
Nooit laten wij de Waard meer onderlopen!!
In het Noorden, hoog op Hollands zolder,
wordt een stip steeds groter op de kaart,
want daar groeit en bloeit een mooie polder:
het voortreffelijke dorp Heerhugowaard!
In het Noord, hoog op Hollands zolder,
vindt u in 't Westen op de kaart
al eeuwenlang de Blauwe Reigerpolder:
de Noord en 't Kruis en 't Zuid van Hugowaard.
Een hele poos gelee lag hier een binnenzee
met ouwe, blauwe zeeklei op de bodem.
Hier zwom de Batavier, hier dronk hij gerstebier,
En had hij een heil'ge eik voor al zijn goden.
Golven gaven gave, goede gronden
waar de Waarder energiek begon.
Door het vuur vanaf de eerste stonde
kwam er welvaart tot aan de horizon.
We weten 't al lang: Westfriezen zijn niet bang
Dat kreeg de Graaf van Holland in de gaten.
Hij dacht: "Ik sla ze neer!" Maar in 't bevroren meer
heeft Willem II zijn leven moeten laten.
Een Amsterdamse heer had plannen met het meer.
Dat is driehonderdvijftig jaar geleden.
En zie: in vier jaar zeg was al het water weg.
Daar lag de grond als basis voor het heden.
De Blauwe Reiger vloog, hoog in een fraaie boog,
naast korenaren in 't gemeentewapen.
Met vooruitstrevendheid is in de loop der tijd
een fonkelnieuw Heerhugowaard geschapen.
In het land van koeien en van schapen
vlucht de Blauwe Reiger naar de kant,
want de draglines in 't gemeentewapen
happen gretig in 't Hugowaardse land.
Het oude dorp verdween, toen Molleman verscheen.
Hij stak meteen de handen uit de mouwen.
Door veler energie voor tuin en industrie
blijft Hugowaard met vaart aan welvaart bouwen.
We vieren samen feest om al wat is geweest.
Een goede toekomst ligt voor velen open.
En komt er zorg of last; één ding staat spijkervast:
Nooit laten wij de Waard meer onderlopen!!
In het Noorden, hoog op Hollands zolder,
wordt een stip steeds groter op de kaart,
want daar groeit en bloeit een mooie polder:
het voortreffelijke dorp Heerhugowaard!